Bir pazar gecesiydi başlayan askım serin yağmur damlalarının altında düşündüğüm düşlediğim sendin
usulca yürüyordum kaldırımda ne insan sesi ne bir taşıt sesi
yüzüme arsızca okşayan rüzgar, yağan yağmur ve senden olup biten adının harflerini kazıyordum gönlüme
Sonra o bakışını canlandırıp seni yaratıyordum zihnimde sen artık hayalimde var olmuştun sen rüyama giren olmuştun
bu benim içimde sana oluşan amansız sevgiye dönüşmüştü ağ deta
düşünür oldum günler geçtikçe seni seni, seni
pazartesi, salı, çarşamba, perşembe günler geçiyor sevgim artıyor iste üstünden bir hafta geçti bugün yine bir pazar
güneşin doğmasına ramak kaldı ve ben yine seni düşündüm
yarın yeni bir gün olucak ve faz gecmicem seni düşünmeye çünkü düşündükçe
mutluluğun
sende olduğunu anladım sana vuruldum ....
Anasayfa 
Konu: Yokluğun Sesizliği 
C.tesi Nis. 19, 2008 9:54 pm